[Fic Superbat | Henry C. x Ben A.] I'm a tiger and Ben is my bear. [PART 1]

I'm a tiger and Ben is my bear.

Pairing ; Henry C. x Ben A. [Ryben / Caffleck]


Rate ; R-18

**ฟิคนี้แต่งขึ้นตามความต้องการของผู้เขียนมิได้มีเจตนาที่จะนำพาความเสื่อมเสียมาให้แก่ตัวละครใดๆที่กล่าวถึงทั้งสิ้นว่ากันง่ายๆ คือเป็นฟิคสนองนีทและเพื่อความบันเทิงของผู้อ่านที่ชิปคู่รี่เบนนะค่ะ :3

.......................................................................

     เสียงหอบหายใจถี่ของชายหนุ่มดังขึ้นเป็นระยะในยิมแห่งหนึ่ง

    

     หลังจากที่เขาได้รับการทาบทามให้มีโอกาสได้รับบทบาทเป็น บรูซ เวยน์ หรือ แบทแมน ฮีโร่ขวัญใจชาวเมืองก๊อตแธม เขาก็มาที่โรงยิมนี่ทุกเช้า

      

     ด้วยอายุอานาที่ก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว ประกอบกับนิสัยที่เกลียดการออกกำลังเป็นชีวิตจิตใจ สีหน้าของเขาจึงไม่ค่อยจะรื่นรมย์นักเมื่อเข้ามาอยู่ในโรงยิมแห่งนี้

      

     เบน ได้แต่ชกนวมที่อยู่ตรงหน้าไปเรื่อยๆ เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าและลำตัว จนแฉะไปหมด ยิ่งวันนี้เขาใส่เสื้อยืดรัดรูปตัวสีขาวมา ก็ยิ่งทำให้เห็นทรวดทรงชัดเจนมากยิ่งขึ้น ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนตัวใหญ่ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นคนอ้วน

      

     ทุกอย่างที่มันโปนนูนออกมาให้เห็นชัดเจน ล้วนแล้วแต่เป็นกล้ามเนื้อทั้งนั้น ใช่ว่าจะเป็นไขมันไปเสียหมด

     

                เสียงเปิดประตูดังแกร๊ก ทำให้เบนต้องหยุดกิจกรรมที่ทำอยู่

 

     

     กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคยโชยมาแต่ไกล แต่ก่อนที่เขาจะได้หันไปเผชิญหน้ากับผู้มาเยือน มือหนาของคนที่เข้ามาก็เลื่อนมาโอบรอบเอวเขา

    

   ด้วยความตกใจเบนจึงเผลอศอกใส่คนที่มาแอบจับเอวเขาไปเสียหนึ่งที พร้อมกับหันไปมองเจ้าของมือที่แสนจะซุกซนนั่น แล้วก็พบกับใบหน้าคุ้นเคย

    

   เฮนรี่ คาวิลล์ รุ่นน้องของเขา ได้รับบทเป็น ซุปเปอร์แมน เฮนรี่เองก็มักจะมาที่ยิมนี่ทุกเช้า แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เพราะเบนเองก็มัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการออกกำลังกาย ส่วนเฮนรี่น่ะหรือ ด้วยความที่เจ้าตัวมีใบหน้าทรงสเน่ห์ก็มักจะมีสาวๆห้อมล้อมอยู่เป็นประจำ ทำให้พวกเขาไม่ค่อยจะได้มีโอกาสคุยกันมากนัก ถ้าไม่ได้อยู่ในกองถ่ายจริงๆ

  

   เฮนรี่ได้แต่เอามือกุมท้องพร้อมกับลงไปนอนโอดโอยอยู่บนพื้น ทำให้เบนต้องรีบนั่งยองๆลงไปดูทันที ก็เขาตกใจ เขาไม่ค่อยได้โดนใครโอบเอวจากด้านหลัง

"นาย... เป็นอะไรไหมเฮนรี่ ฉันขอโทษนะ พอดีฉันตกใจ..." เบนก้มๆเงยๆ มองหน้าเฮนรี่ที่ตอนนี้แอบลอบยิ้มอยู่ โดยที่เบนไม่ได้สังเกตเลยสักนิด

 มือหนาเอื้อมมาจับแขนของเบนเอาไว้ พร้อมกับเขยิบตัวเข้าไปนั่งให้ใกล้เบนมากยิ่งขึ้น

"ผมลุกไม่ขึ้นเลยครับ ช่วยพยุงผมให้ลุกหน่อยได้ไหมครับคุณเบน" เฮนรี่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเบน

ใบหน้าของคนตรงหน้าเขาดูงดงามมากๆ เม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นเล็กน้อย ปากสีอมชมพูนิดๆ แล้วก็หน้าอก...

"มาเดี๋ยวฉันช่วยเอง"

เบนค่อยๆพยุงตัวเฮนรี่ลุกขึ้น แล้วมีหรือเขาจะไม่ใช้โอกาสนี้ในการลวนลามรุ่นพี่ตัวดีของเขา เฮนรี่ค่อยๆเอื้อมมือไปโอบเอวของเบนพร้อมกับกระชับให้แน่นขึ้นก่อนที่จะค่อยๆเลื่อนไปที่บั้นท้ายกลมสวย เบนที่กำลังใจจดจ่อกับการพาเฮนรี่ไปหาที่นั่งพัก ก็ไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้มือของชายรุ่นน้องกำลังซุกซนขนาดไหน

"แล้วนี่นายจะมาออกกำลังกายหรือ" เบนเอ่ยปากถามเฮนรี่

"อ๋อ เปล่าหรอกครับ ผมมาหาคุณนี่แหละ" เฮนรี่ตอบกลับไปแบบยิ้มๆ เขาค่อยๆเขยิบตัวไปนั่งใกล้เบน ก่อนที่จะกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้พร้อมกับทำสายตาออดอ้อน

"มีอะไรรึปล่าว" เบนเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกแปลกกับการกระทำของคนตรงหน้า นี่เขาเป็นโฮโมหรือ ถ้าไม่ใช่ทำไมถึงต้องรู้สึกขนลุกขนาดนี้

"คือผมไม่มีเพื่อนไปดูหนังน่ะครับ ผมกะว่าจะชวนคุณไปดูเป็นเพื่อนผมหน่อย" จริงๆแล้ว นี่เป็นหนึ่งในแผนการที่จะจับเบน เอ้ย ปล้ำเบน เอ้ย เป็นวิธีการเพิ่มความสนิทสนมให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

"อืม...ดูหนังเหรอ" เบนทำสีหน้าครุ่นคิด เขาไม่ค่อยชอบเข้าโรงหนังสักเท่าไหร่ แต่ทว่าเมื่อหันไปมองหน้าเฮนรี่แล้ว เขารู้สึกใจอ่อนยวบยาบลงทันที เฮนรี่ใช้สายตาเก่งเกินไปแล้ว ดวงตาคมที่มองมาที่เขาตอนนี้ มันทั้งอ้อนวอนและภาวนาให้เขาตอบตกลง

"นะครับ คุณเบน..." เฮนรี่กระชับมือของอีกฝ่ายให้แน่นมากยิ่งขึ้น พร้อมกับเลื่อนใบหน้าให้เข้าไปใกล้กับใบหน้าของอีกฝ่าย

เบนผงะเล็กน้อย แต่ก็อมยิ้มกลับมา นี่เขาตกลงแล้วใช่ไหม

"อืม... ไปก็ไป แต่ถ้าหนังไม่สนุกขึ้นมา ฉันทำโทษนายแน่เฮนรี่" เบนเอ่ยพร้อมกับอมยิ้มให้เฮนรี่

เฮนรี่แกล้งทำเป็นหน้าหงอยพร้อมกับก้มหน้าลงน้อยๆ จนเบนเอื้อมมาบีบบ่าเขาเบาๆ

ดวงตาคมเงยขึ้นไปสบตากับชายตรงหน้า เบนยิ้มให้เขาพร้อมกับหัวเราะร่า

...คนแก่คนนี้นี่มันน่ากินจริงๆ

"ฉันล้อเล่นน่า นายชวนไปดูทั้งที ต้องสนุกอยู่แล้วหล่ะ ว่าแต่หนังนี่มันเกี่ยวกับอะไรหรือ"

"อืม... เรื่องมันพูดถึงมิตรภาพที่ดีระหว่างเสือกับหมีครับ"

"การ์ตูนเหรอ" 

นี่เฮนรี่คิดอะไรอยู่ถึงคิดจะชวนชายแก่แบบเขาไปดูหนังประเภทนี้กันเนี่ย

"ถ้าคุณไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปก็ได้นะครับ" เฮนรี่ทำหน้ามุ่ยพร้อมกับลุกขึ้นยืนเตรียมจะเดินออกไปจากยิม

"ฉันยังไม่ได้บอกเลยว่าไม่อยากไป นายอย่าเป็นแบบนี้สิเฮนรี่" เบนจับข้อมือของเฮนรี่ก่อนจะออกแรงดึงน้อยๆให้เฮนรี่กลับมานั่งข้างเขาเช่นเดิม

เท่านี้ก็เข้าทางเฮนรี่หมดแล้ว...

"คือ...ฉันอยากรู้ว่าแนวเรื่องมันเป็นแบบไหน นายน่าจะเคยดูทีเซอร์มาก่อน นายเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม" เบนพูดพร้อมกับยิ้มให้เฮนรี่น้อยๆ

ชายอายุน้อยกว่าหันมาสบกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ก่อนจะยิ้มแยกเขี้ยวให้ทีหนึ่ง

"มันเป็นเรื่องราวมิตรภาพระหว่างหมีกับเสือครับ" เฮนรี่พูดขึ้นก่อนจะหันไปมองหน้าเบน

"คือเสือตัวนี้เนี่ย เป็นเสือหนุ่มอันธพาลครับ เจ้าเล่ห์ และก็ชอบทำร้ายสัตว์ตัวอื่นๆในป่า แล้ววันหนึ่งมันก็มาเจอกับเจ้าหมีกริสลี่ที่ค่อนข้างจะมีอายุแล้ว ไอ้เสือตัวนี้เนี่ยมันก็ไปท้าสู้กับหมีครับ แต่หมีปฏิเสธไปพร้อมกับพูดอบรมณ์ตอนแรกเสือก็เหมือนจะไม่ยอมแต่พออยู่ด้วยกันมากขึ้นเรื่อยๆ"

"เอ่อ... ไอ้ที่บอกว่าอยู่กันมากขึ้นเรื่อยๆนี่ เสือตามตื๊อหมีใช่ไหม" เบนถามเฮนรี่ก่อนจะเกาหัวตัวเองแกรกๆ

"ประมาณนั้นครับ ทำไปทำมาพวกเขาก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกันครับ"

"อืม...ก็ฟังดูน่าสนใจดีนะ" เบนยิ้มให้เฮนรี่ก่อนที่จะลุกไปชกนวมต่อ

เฮนรี่มองตามแผ่นหลังของคนอายุมากกว่าก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา

"หมีตัวนั้นน่ะครับ มีนิสัยอ่อนโยน ใจดี ขี้อายแล้วก็เกลียดการใช้กำลัง"

"หืม...?" เบนชะงักเล็กน้อย นี่เฮนรี่กำลังจะเปรียบให้เขาเหมือนหมีอยู่รึเปล่า แต่จริงๆแล้วเขาเองก็เคยเห็นแฟนๆพูดถึงอยู่บ่อยๆ สมัยที่เขาแสดงเรื่อง Argo ว่ามีหน้าตาเหมือนหมี ทั้งหนวดเคราที่ไว้ยาวพองามแล้วก็ผมยาวๆนั่น

"ส่วนเสือเนี่ย..."

เบนได้ยินเสียงฝีเท้าของเฮนรี่กำลังเดินมาที่เขาก่อนที่มันจะเงียบหายไปพร้อมกับมือหนาที่เลื่อนมาโอบเอวเขาอีกครั้ง

"ถึงแม้ว่าจะอันธพาลแต่ก็มีหน้าตาหล่อเหลา เป็นที่โปรดปรานของเหล่าสัตว์ป่าเพศเมีย แล้วก็ยังเจ้าเล่ห์มากๆเลยด้วยนะครับ"

มือหนาเลื่อนไปตรงเป้ากางเกงของคนอายุมากกว่า ก่อนจะค่อยๆลูบมันอย่างระมัดระวัง

เบนได้แต่นิ่งกับการกระทำของรุ่นน้องเขา ใบหน้าและหูขึ้นสีแดงระเรื่อ นี่เขากำลังโดนลวนลามอยู่ใช่ไหม...

"เฮน..."

"แล้วเสือตัวนี้ก็อยากกินหมีมากๆเลยด้วย" เฮนรี่ขบเขี้ยวไปที่คอของเบนจนเกิดรอย ร่างสูงเผลอร้องออกมาเล็กน้อย ก่อนจะรีบปิดปากของตัวเอง

"น...นายทำอะไร" เบนหันมาสบตากับเฮนรี่ก่อนจะต้องผงะถอยออกมาเพราะหน้าของเขาทั้งสองห่างกันไม่ถึงคืบนึงด้วยซ้ำ

เฮนรี่ดึงเบนเข้ามายืนใกล้ๆเขาก่อนจะกระซิบข้างหูอย่างแผ่วเบา

"คืนนี้เจอกันนะครับ อย่าผิดนัดผมล่ะ" เฮนรี่ยกยิ้มมุมปากให้เบนครั้งนึงก่อนจะเดินออกไปจากยิมด้วยท่าทีสบายๆ ทิ้งให้คนแก่ฟุ้งซ่านอยู่คนเดียว...

นี่...เฮนรี่ชอบเขาหรือ...

แล้ว.... แล้วเขาเป็นบอททอม(?) แล้วไหงในการสัมภาษณ์ครั้งนั้นเฮนรี่ถึงพูดว่าเขาเป็นท๊อปล่ะ

...

แล้วบอททอมนี่... มันต้องเจ็บไม่ใช่หรอ...

แล้วสรุป นี่เขาเป็นหมีหรือไงกัน... เฮนรี่เป็นเสือหรือ

คืนนี้เขาจะไปดีไหมนะ โดนขนาดนี้แล้วคาดว่าคืนนี้เขาคงได้ปวดตัวจนไม่ได้มายิมอีกหลายวันแน่ๆ

เบนถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนปล่อยลมออกมาพรืดใหญ่

"เอาว่ะ เป็นไงเป็นกัน จะได้รู้สักทีว่าบอททอมมันเป็นยังไง"

เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้น เบนรีบเดินไปกดเปิดโทรศัพท์ดูทันที ก่อนจะพบว่ามันเป็นข้อความของเจ้ารุ่นน้องลามก

เฮนรี่ส่งข้อความมาบอกเขาว่า 'คืนนี้เจอกันนะครับที่รัก มาเถอะครับผมอยากเจอ'

เบนรีบพิมพ์ตอบกลับไปทันที

"Yes, of course. "

……………………………………………………………

มีพาร์ทสองต่อนา อิ้อิ้

ไม่รู้ไรท์ไปเห็นอะไรมาแต่อยู่ดีๆก็มีความคิดนึงแล่นเข้ามา

เอ...ถ้าเฮนรี่เป็นเสือและเบนเป็นหมีคงจะแซ่บน่าดู 5555

ก็เลยจัดไปสักดอก ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะค่ะ

ชอบท่าคาบบุหรี่ของเขามากๆเลยค่ะ ฮอลลลล ;/////;

Contact me / want to talk

FB ; https://www.facebook.com/passy.laohabud

Twitter ; https://twitter.com/nnappt

Twitter; https://twitter.com/damklumx95_

#คุณเสือเฮนรี่ #คุณหมีเบน มาร่วมติดแท็กนี้กันนะค่ะ :3

[Special] Happy Songkran Day [kookv]

Happy Songkran Day

"เมื่อจองกุกเป็นคน

จะเกิดอะไรขึ้นกับวี"

R : PG

P : kookv

Main story : จิ้มๆ

ปล. สเปเชียลพาร์ทนี้รี้ดเดอร์ควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำ(ล้อเล่น) ฟิคเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาที่จะสร้างชื่อเสียให้แก่ไอดอลที่กล่าวถึงใดๆทั้งสิ้น ฟิคเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อเป็นการสนองความต้องการของนักเขียนเท่านั้น ขอให้รี้ดเดอร์มีความสุขกับเนื้อเรื่องที่จะมอบให้ดังต่อไปนี้ :)

.........................................................................

"วีครับ..." เสียงทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นในยามเช้า

บนเตียงขนาดปานกลางปรากฎให้เห็นร่างของชายหนุ่มสองคนที่กำลังนอนกอดกันอย่างมีความสุข

"...อืม" ร่างบางที่โดนกอดอยู่ครางแผ่วเมื่อโดนชายตัวโตกว่ากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น

"วีครับ วันนี้วันสงกรานต์แล้วนะ ไม่ออกไปข้างนอกกันหน่อยหรือ" จองกุกเลื่อนหน้าเข้าไปให้ใกล้กับหูของชายหนุ่มร่างบางก่อนจะกระซิบเสียงแผ่ว

วีขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะพลิกตัวมานอนประจันหน้ากับจองกุก

แววตาคมจ้องมองคนตัวเล็กกว่าตรงหน้า ก่อนจะประทับจูบลงบนหน้าผากคนตรงหน้าอย่างแผ่วใบ

"ทำไมนายถึงยังเป็นคนอยู่อีก" ชายหน้าหวานเม้มปากเล็กน้อยก่อนจะขมวดคิ้วยุ่ง

จองกุกไม่ได้เป็นผีมาอาทิตย์นึงแล้ว แถมเขายังสเน่ห์แรงมาด้วย ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่วีอยากให้เขากลับไปเป็นผีเหมือนเดิม

"ไม่รู้สิครับ คุณไม่ชอบหรือ" มือหนาลูบแก้มใสของชายตรงหน้าอย่างแผ่วใบ เขาพยายามดึงใบหน้าสวยให้เข้ามาใกล้มากขึ้นแต่ร่างบางตรงหน้าก็พยายามขืนไว้

"ไม่ชอบ นายมัน..." ใบหน้าหวานเบือนหนีชายตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียง

"ตอนเย็นไปสีลมกัน ผมอยากออกไปข้างนอก แต่ว่านาย... นายต้องห้ามแต่งตัวดูดีกว่าผม" วีพูดเสียงหนักแน่นพร้อมกับตวัดสายตามามองคนที่กำลังนอนอยู่

"ได้สิครับคนสวยของผม" ร่างสูงกระชากแขนบางๆของคนมี่กำลังนั่งอยู่จนเซถลาลงมาบนตัวของเขา ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากของเขาลงบนริมฝีปากสวยได้รูปของอีกฝ่าย

"เรามาต่อกันอีกสักยกแล้วค่อยไปเที่ยวกันนะครับ" จองกุกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นร่างบางพยักหน้าหงึกหงัก

แล้วตอนเย็นนายจะเดินไหวเหรอวี..

......................................................................

   

   คู่รักชายๆคู่หนึ่งเดินจูงมือกันเข้าไปในถนนสีลมที่ตอนนี้กำลังจัดงานฉลองวันสงกรานต์กันอย่างคึกคัก แต่ทว่าถ้าลองสังเกตดูอย่างละเอียด จะเห็นชายร่างสูงมีสีหน้าบึ้งตึงจนผิดปกติ

"ทำไมต้องเสื้อสีขาวบางๆแบบนี้"

"ก็เสื้อผมหมด มีแต่ตัวนี้"

"เสื้อหมดหรือตั้งใจจะมาใส่ยั่วคนอื่นกันแน่" ดวงตาสีเข้มตวัดลงมามองคนตัวเล็กกว่า

ร่างบางตรงหน้าได้แต่ก้มหน้าลง

ตอนแรกเขาก็กะว่าจะแกล้งเล่น แต่ไม่คิดว่าเสื้อตัวนี้มันจะบางขนาดนี้ ขนาดยังไม่โดนสาดน้ำก็เห็นไปทั้งตัวหมดแล้ว ดีนะที่เขาใส่กางเกงขาสั้นสีดำมา ไม่งั้นถ้าเขาดันบ้าจี้ไปใส่กางเกงสีขาวอีกเขาคงเสร็จทั้งผู้ชายและผู้หญิงทั้งซอยนี่แน่

ใบหน้าหวานหันไปมองคนที่เดินข้างๆ จองกุกดูจะหงุดหงิดมากจริงๆ มันทำให้เขารู้สึกผิดยังไงไม่รู้ที่คิดอะไรบ้าๆแบบนี้

"จองกุก ผมขอโทษ..." เสียงหวานๆเอ่ยบอกชายคนรักหวังว่าเขาจะหันมาสนใจ แต่จองกุกกับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับผม คุณนี่ไม่เป็นห่วงตัวเองเลยรึไง" ร่างสูงพูดด้วยเสียงสั่นเครือราวกับคนจะร้องไห้

"ผมขอโทษ จองกุกไม่เอาสิ" วีจับหน้าคนตรงหน้าให้ก้มลงมาหาเขา ก่อนจะลูบแก้มของคนตัวใหญ่กว่าไปมา

"ฮึ..." ร่างสูงทำหน้ามุ่ย ดวงตาที่มีน้ำเอ่อออกมาเล็กน้อยมันทำให้คนตัวเล็กแทบจะคลั่ง

ทำไมจองกุกถึงน่ารักขนาดนี้

"จ...จองกุก!!" มือเรียวกดท้ายทอยคนตัวโตกว่าให้ก้มลงมาหาเขา ก่อนจะประกบริมฝีปากของเขากับชายหนุ่ม

ร่างบางค่อยๆแทะโลมริมฝีปากทีละน้อย แล้วคิดหรือว่าจองกุกจะยืนอยู่เฉยๆ เมื่อเห็นวีละเลงจูบใส่เขา เขาเองก็จู่โจมกลับอย่างหนักหน่วงเช่นกัน

เวลาผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ทั้งคู่ไม่ทราบ แต่ทั้งสองก็หยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงวี้ดว้ายของผู้หญิง

"ไปต่อกันที่บ้านนะครับที่รัก" ร่างสูงเอ่ยบอกคนตัวเล็กกว่าก่อนกระชับมือของทั้งคู่ให้จับกันแน่นมากขึ้น

"ขอผมเล่นหน่อยไม่ได้เหรอ" ร่างบางเอ่ยขอร้องจองกุกด้วยน้ำเสียงอ้อนๆเล็กน้อย ก่อนจะผงะเมื่อจู่ๆชายตรงหน้าก็ถอดเสื้อสีเข้มของตัวเองออก มาใส่ให้คนตัวเล็กกว่าแทน

"ย่าห์!!!!! จองกุก!!!!!" ร่างบางรีบกระโดดเกาะร่างของชายตัวโตกว่าทันที เพื่อหวังว่าตัวเขาจะบังร่างของชายผู้เป็นที่รักของเขาได้มิด

"เอาไงดีละครับ จะกลับบ้านหรือเล่นต่อดีล่ะทีนี้"

"กลับบ้าน! จองกุกนายนี่มัน ฮึ่ย..."

"ฮ่าๆ รักนะครับวีของผม"

ถึงแม้ว่าวันสงกรานต์ปีนี้พวกเขาจะไม่ได้เล่นสงกรานต์ แต่ตอนนี้พวกเขาก็มีความสุขแล้วที่ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง

*******************************************

หู้วววว แอบจิ้กคอมมาแปะสเปเชียลพาร์ทไว้อย่างรวดเร็ว

ตอนนี้บอกเลยว่าแต่งสนองความนี้ดของตัวเองล้วนๆ

สาเหตุมาจากการเห็นรูปภาพบางรูประหว่างการส่องเฟสไปเรื่อยๆในช่วงวันสงกรานต์

ก็เลยปิ๊งไอเดียอยากเห็นคู่นี้เขาดุ๊งดิ๊งกันช่วงสงกรานต์บ้าง ก็เลยจับมาแต่งเองซะเลย

ขอบคุณทุกคนที่บังเอิญหลงเข้ามาอ่านกันน้อ

รักมาก จุ้บๆ

Contact me / want to talk

FB ; https://www.facebook.com/passy.laohabud

Twitter ; https://twitter.com/nnappt

Twitter (ใช้อัพนิยาย ควรฟอลอันนี้มากกว่า 55 อันข้างบนไรท์ชอบเพ้อมั่วซั่ว) ; https://twitter.com/damklumx95_

ยั่วกันขนาดนี้ สมควรแล้วที่จะโดนจองกุกรับประทาน เฮ้อมม ;////;

[Fic Superbat / Clark x Bruce] Batman is jealous right now

Batman is jealous right now

เรื่องนี้เป็นฟิคน่ารักๆระหว่างซุปเปอร์แมน และ แบทแมน

ขอให้ทุกท่านเสพอย่างเต็มที่

P : Superman x Batman / Clark  x Bruce

R: PG

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพในกระจกสะท้อนให้เห็นชายร่างสูงคนหนึ่ง ชายผู้มีใบหน้าคมได้รูปจ้องมองตัวเองผ่านเข้าไปในกระจก เขาได้แต่ครุ่นคิดว่าเขาควรจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นดี...

ปัง!

เสียงถีบประตูดังมาจากอีกฝั่งของบ้าน ทำให้ชายหนุ่มจำต้องรีบผละออกจากกระจกแล้ววิ่งไปหาต้นเสียงที่ดังขึ้น

ใครกัน...จะบุกเข้าบ้านเขาแต่เช้า

"อรุณสวัสดิ์ ซุป..." น้ำเสียงหวานเอ่ยทักคลาร์กแต่ถึงกระนั้นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาช่างขัดกับใบหน้าเสียเหลือเกิน

หน้าตาของผู้บุกรุกตอนนี้บึ้งตึงและเฉยชา จนชายหนุ่มร่างสูงรู้สึกหวาดระแวง

แบทแมนกำลังโกรธ...

โกรธมากด้วย...

………………………………………………………………………..

"คุณบรูซ นี่ใช่เพื่อนของคุณหรือป่าวครับ ซุปเปอร์แมน" อัลเฟรดเอ่ยถามขณะที่เขามองไปที่จอโทรทัศน์ที่กำลังเสนอข่าวเกี่ยวกับซุปเปอร์แมน

ไม่จำเป็นเลยที่บรูซจะต้องเงยหน้าจากกองเอกสารเขาก็สามารถรับรู้ได้จากเสียงเลยว่าเป็นเสียงของเอเลี่ยนเพื่อนรักของเขา คลาร์ก เคนท์

"อืม คงจะใช่"

"ซุปเปอร์แมนเขามีคนรักแล้วหรืออย่างไรครับ"

คำถามนี้ทำเอาบรูซจำต้องเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารแล้วหันมาสนใจกับข่าวที่กำลังเสนออยู่

'ซุปเปอร์แมนอินเลิฟกับแฟนสาว' นี่คือการพาดหัวข่าวที่น่ารำคาญมากที่สุด แล้วยังไม่วายที่จะมีภาพของชายหนุ่มที่คุ้นหน้าคุ้นตาของบรูซเป็นอย่างดี ชายหนุ่มคนนั้น ได้เหาะผ่านไปมาในเมืองพร้อมกับหญิงสาวหน้าตาสวยพอสมควร

แต่แล้วยังไง เขากับซุปเปอร์แมนก็แค่เพื่อน จะสนใจใยดีเอเลี่ยนติงต๊องนั่นไปทำไมกัน

"อัลเฟรด วันนี้ผมจะพักผ่อนสักหน่อย ถ้าหากมีแขกฝากบอกด้วยว่าผมไม่ว่าง"

"ครับ คุณเวนท์"

เมื่อพูดจบ บรูซก็เดินเข้าห้องทันที แล้วจู่ๆภาพของซุปเปอร์แมนที่อุ้มสาวก็โผล่ขึ้นมาในหัวของเขา

...นี่เขามีแฟนแล้วจริงๆหรือ... ทั้งๆที่ปกติซุปเปอร์แมนออกจะติดแบทแมน หลงบรูซเวนท์ และตามใจไปซะแทบจะทุกอย่าง

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะขึ้นชื่อว่า เป็นแค่ " เ พื่ อ น " แต่เพื่อนคนนี้ของเขาก็คือเพื่อนที่มีเซ็กส์กันแทบจะทุกวัน ( ทุกวันที่แบทแมนมีอารมณ์ร่วมเพราะถ้าหากแบทแมนไม่มีอารมณ์ละก็ ซุปเปอร์แมนจะโดนยัดปากด้วยคริปโตไนต์)

บรูซสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดฟุ้งซ่านเหล่านี้ให้ออกไปจากหัว เขาตรงดิ่งไปที่เตียง แล้วค่อยๆล้มตัวลงนอน

เขาโมโหจริงๆซะแล้ว...

.

.

.

.

นี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมง แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของซุปเปอร์แมน

สรุปข่าวเมื่อเช้านี้มันเป็นเรื่องจริง จริงๆหรือ?

ถึงแม้เขาจะเป็นคนเก็บสีหน้าและการแสดงออกเก่ง แต่เรื่องของคลาร์กคนนี้ ทำไมเขากลับหยุดคิดไม่ได้เลย

ว่าแล้ว เขาก็คิดเรื่องบางอย่างขึ้นได้...

เอาคืน...

...................................................

"บรูซ คุณสนิทกับชายคนนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่?"

คลาร์กชี้ไปที่หนังสือพิมพ์ฉบับล่าสุด ที่มีรูปของบรูซจูบกับชายคนหนึ่ง

"เขาเป็นแค่เพื่อน" บรูซตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉยแล้วเดินไปนั่งไขว่ห้างที่โซฟา

"ทีนายจีบผู้หญิงท่ามกลางสายตาคนเป็นล้าน ฉันยังไม่ยุ่งอะไรเลย นี่แค่จูบทำไมนายต้องสนใจฉันด้วยล่ะ" บรูซเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคลาร์กด้วยสายตาเฉยชาแต่ปฏิกิริยาเช่นนี้กลับทำให้คนที่กำลังยืนอยู่อมยิ้มกริ่มกับปฏิกิริยาที่แสนจะคล้ายกับผู้หญิงของบรูซ

"คุณหึงผม" บรูซสะดุ้ง แต่ก็ยังไม่วายหันมาค้อนคนตัวสูงกง่าที่บืนยิ้มอย่างพอใจ

ร่างสูงค่อยๆโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูของบรูซ

"น่ารัก" เมื่อพูดจบก็รีบกระโดดออกจากตัวของแบทแมนก่อนที่เขาจะโดนตบเข้าที่หน้า

"หมายความยังไง ฉันจะหึงนายทำไม" บรูซพูดพร้อมกับเดินตรงดิ่งไปที่ประตู

ถ้าหากว่าเขาอยู่นานกว่านี้ เคนท์ คงจะรู้แน่ๆว่าเขาไม่พอใจที่ชายหนุ่มมีข่าวฉาวกับหญิงอื่น (ยอมรับแล้วหรา)

"รีบไปไหนครับ เรายังคุยกันไม่จบ"

แต่ทว่าพอรู้ตัวอีกทีเขาก็มาอยู่ในอ้อมกอดของคนตัวใหญ่กว่าเสียแล้ว

"ปล่อย.." บรูซเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยแต่กลับหนักแน่นจนทำให้คลาร์กลังเลเล็กน้อยว่าจะปล่อยหรือไม่ปล่อยดี

แต่สัญชาตญาณในตัวเขากลับบอกว่าเขาควรจะกอดบรูซไว้แบบนี้จนกว่าตัวเองจะพอใจ

"ฉันขอสั่ง.."

"ถ้าคุณพูดอีกผมจะจูบคุณ"

"นายกล้า..."

"ถ้าพูดอีกคำผมจะฉีกเสื้อของคุณ แล้วจับคุณกดลงตรงพื้นแล้วผมจะข่มขืนคุณตรงนี้นี่แหละ" คลาร์กพูดพร้อมกับซุกใบหน้าลงไปกับซอกคอขาวเนียนของบรูซ

"นายไปเอาความกล้ามาจากไหน.." บรูซหันหลังมาสบตากับคลาร์ก

"จากคนสวยแถวนี้"

"นาย..." ยังไม่ทันจะพูดจบ บรูซก็ถูกคลาร์กผระทับริมฝีปากลงมาเสียก่อน

ร่างสูงบดขยี้จูบอย่างรุนแรง รสจูบที่เขาโหยหามานานจนตอนนี้เขากำลังลิ้มรสชาติของมันอยากเต็มอิ่ม เขาแทะโลมริมฝีปากของคนตัวเล็กกว่าทีละน้อย ค่อยๆบดขยี้ริมฝีปากสีแดงฉ่ำของบรูซ จนร่างเล็กเริ่มส่งเสียออกมาให้ร่างสูงรับรู้ว่าเขากำลังจะขาดหายใจ ชายหนุ่มจึงจำใจต้องถอนจูบออก

"ที่รัก.."

"พาฉันไปที่เตียง" บรูซหันมาสบตาเคนท์ด้วยสายตายั่วยวนอย่างเต็มที่

"รับทราบครับ.."

 END

สวัสดีฮับนักอ่านทั้งหลาย ไรท์เพิ่งจะเริ่มแต่งเรื่องของคู่ superbat เป็นครั้งแรก

มูลเหตุจูงใจที่ทำให้แต่งนี่ก็มาจากการได้ดูหนังเรื่อง BatmanvSuperman

แล้วไรท์ดันไปเตะตาเตะใจกับความน่ารักของคู่นี้เข้าให้

เลยอดไม่ได้ที่จะแต่งฟิคคู่นี้ขึ้นมาซะเลย

ก็อ่านแล้วรู้สึกยังไงบ้านก็คอมเม้นกันเข้ามาได้หนา

Contact me

FB : https://www.facebook.com/passy.laohabud

Twitter : https://twitter.com/nnappt

[Fic BTS] Who you? Special HopeGa :: nc-17

ตอนที่ 8 HopeGa Special nc-17

**Not based on true story**

เถื่อน ดิบ เย็นชา นี่แหละนิยามตัวผม.....

                แนะนำตัวก่อนดีกว่า ผมชื่อ ยุนกิ ครับ หรือจะเรียกว่า ชูก้า ก็ได้ครับ ผมเป็นหนึ่งในสมาชิกของวงบังทัน  แรกๆที่เข้ามาใหม่ผมค่อนข้างจะเป็นคนที่เงียบๆนะครับ ไม่ค่อยสุงสิงกับใครสักเท่าไหร่ จนผมได้มาเจอกับเขา เขาที่ทำให้ทุกอย่างในชีวิตของผมเปลี่ยนไป จากที่เป็นคนยิ้มโคตรจะยาก แต่กลับมายิ้มให้เขาทุกครั้งเมื่อเขาเล่นมุกใส่ ต่อให้มันจะแป่กแค่ไหน ผมก็ยิ้มให้เขา  จากที่เป็นคนชอบอยู่คนเดียว กลับกลายเป็นอยากที่จะอยู่กับเขา อยากจะใกล้ชิดกับเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนไปๆมาๆ ก็เริ่มอยากได้มาเป็นของตัวเอง

                แล้วก็ได้แล้วด้วย J

“แม่งเอ๊ย ทำไมมันคิดไม่ออกสักทีว่ะ”

คำด่าสบถถูกปล่อยออกมาจากปากของคนร่างบางที่กำลังนั่งเครียดอยู่กับการแต่งเพลง ทำเอาคนร่างสูงที่กำลังนอนอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นเลยทีเดียว

“เป็นไรว่ะ ยุนกิ” ถึงแม้จะอายุน้อยกว่า แต่สรรพนามคำว่าพี่ก็แทบจะไม่เคยหลุดออกมาจากปากของเขาเลยสักครั้ง

“เห้ย มึงจะเรียกกูดีๆบ้างไม่ได้เลยรึไงว่ะ กูเป็นพี่มึงนะ”

“อ้าวเหรอ นึกว่าเป็นเมียซะอีก”

อีโฮป.... เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ พอตามใจก็ชอบมาหยาบคายใส่ ต่อให้เป็นผัวเมียกันจริงๆ มันก็ควรจะพูดดีๆบ้างรึเปล่าว่ะ นู่นนี่นั่นก็ดีแต่ใช้กำลัง หยาบคายจริงๆ ยิ่งเรื่องบนเตียงนะ ไม่ต้องพูดถึง มันทำจนสะโพกของผมระบมไปได้เป็นเดือนอ่ะคิดดู

“เฮ้ย พูดให้มันดีๆหน่อยนะ” ร่างบางพูดพร้อมกับเดินไปดีดหน้าผากของคนที่กำลังนอน แต่ทว่าร่างสูงกลับคว้ามือของร่างเล็กพร้อมกับดึงลงมาหาตัวของเขา ทำให้สภาพในตอนนี้เป็นร่างเล็กที่กำลังขึ้นคร่อมเขาอยู่

“ยุนกิอ่า หัดเป็นศรีภรรยาที่ดีหน่อยสิ เดี๋ยวนี้เป็นอะไรนะ หยาบคายหน่อยก็โดนว่า” ร่างสูงพูดพร้อมกับเกลี่ยแก้มขาวใสของคนร่างบาง

“โฮซอก... นายนี่มัน แย่จริงๆ” ร่างเล็กพูดไปเบะปากไป ภาพที่ปรากฏออกมาต่อหน้าคนที่นอนอยู่ด้านล่างตอนนี้ ถ้าให้เปรียบ ยุนกิก็เหมือนลูกแมวตัวเล็กๆ ที่อยู่ในมือของเสือ ทำอะไรก็น่ารักไปหมดเลยนะ

“ฮยองเบะปากแล้วน่ารักจังนะ”

ในที่สุดคำว่าฮยองก็หลุดออกมาจากปากของร่างสูงสักที แต่ว่าคำพูดที่เหมือนคำชมนั่นมันทำให้หัวใจรู้สึกพองโตยังไงไม่รู้

“คนบ้า...”

“บ้าแล้วรักไหมล่ะ”

“.....”

“รักไหม ไหนตอบสิ”

“ไม่!  ไม่รัก”

ใครมันจะไปพูดว่ารักง่ายๆกันเล่า ฝันไปเหอะ

“ไม่รักงั้นต้องโดนลงโทษ”

เมื่อสิ้นสุดคำพูดของคนร่างสูง เขาก็ดึงคนที่คร่อมอยู่ด้านบนลงมาประกบปากทันที

รสชาติและความหอมหวานจากริมฝีปากของคนร่างบางตรงหน้าไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักครั้ง เขาชอบชอบที่จะจูบคนตัวเล็กคนนี้ และต้องการที่จะให้จูบนี้เป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว

“อื้อ...” ร่างบางเริ่มส่งเสียงร้องจากการขาดอากาศ แต่คิดหรือว่าร่างสูงจะสนใจ เขายังคงระดมจูบไปเรื่อยๆ ลิ้นร้อนพันเกี่ยวกระวัดกันในโพรงปากอย่างพัลวัน มือของร่างหนาเริ่มซุกซนได้ล้วงเข้าไปปัดป่ายยอดอกสีหวาน

               

                ร่างบางตอนนี้เริ่มรู้ตัวแล้วว่าถ้าปล่อยให้คนร่างสูงตรงหน้าเล่นแบบนี้ไปเรื่อยๆคงจะไม่ได้ทำงานอย่างแน่นอน เขาเลยค่อยๆดันตัวออกจากการรัดกุมของร่างหนา แต่แรงอันน้อยนิดจะสู้แรงอันมหาศาลของโฮซอกได้อย่างไรกัน

“โฮซอก!! นาย ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” ร่างเล็กพยายามดันตัวออกจากร่างสูง

“ยุนกิอ่า... ขออีกนิดไม่ได้เหรอ นี่ก็ตั้งหลายวันแล้วนะที่เราไม่ได้บั้มบั้มกันอ่า ขอนิดนึงน่า” ร่างสูงไม่ได้พูดอย่างแต่เริ่มไซร้ซอกคอขาวเนียนของยุนกิไปด้วย

“ย่าห์! นายนี่ หยุดเดี๋ยวนี้เลย ฉันจะไปทำงานแล้ว ปล่อยยยยย!!” ร่างเล็กเริ่มโวยวาย ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่อยากสวีทกับแฟนนะ แต่ว่า งานคืองาน สวีทคือสวีท มันจะเอามาทำพร้อมกันได้ไงล่ะ!!

“…ปล่อยก็ได้ครับ” สุดท้ายร่างสูงก็ยอมปล่อยร่างเล็กออกจากอ้อมกอดของเขา

“ดี”

“แต่ว่าพอเสร็จงานแล้ว ยุนกิต้องมาหาผมที่ห้องนะ” ร่างสูงพูดพร้อมกับมากระเง้ากระงอดที่แขนของร่างเล็ก

“อืม ก็ได้” ยอมตกลงแต่โดยดี ไม่มีซึ่งข้อโต้แย้งใดๆ..  [อยากละสิยุนกิ :3]

“จุ๊บ รักนะครับที่รัก” โฮซอกพูดพร้อมกับบดจูบหนักๆไปที่ริมฝีปากบางของร่างเล็ก

“ไปเลย ออกไปได้แล้ว” ปากก็ไล่อยู่หรอกนะ แต่ว่าแก้มของเจ้าตัวกลับแดงไปหมดแล้ว

“ครับ ศรีภรรยาของผม”

“ไอ้เหยินบ้าเอ๋ย...”

………………………………………………….

NC – 17

...เมื่องานสำเร็จลุล่วงก็ถึงเวลาทำตามสัญญา…

ร่างบางถูกกระชากเข้ามาในอ้อมกอดของร่างสูงทันทีเมื่อเดินเข้ามาในห้อง  ริมฝีปากแดงฉ่ำตอนนี้ถูกทาบทับลงมาด้วยริมฝีปากหนาของร่างสูง การบดจูบแสนเร่าร้อนทำให้ร่างเล็กเริ่มหอบเนื่องจากความร้อนในร่างกายที่เริ่มเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วง ทั้งตื่นเต้น ทั้งเสียวซ่านไปทั้งตัว

“แค่จูบก็เป็นขนาดนี้แล้วเหรอครับ ยุนกิ”

“นายมันบ้า โฮซอก...”

“บ้าแล้วรักไหมล่ะ”

                ร่างสูงดันร่างเล็กให้นอนราบลงกับเตียง พร้อมกับพรมจูบไปทั่วทั้งใบหน้า แต่ก็ยังไม่วายจะลืมที่จะประทับรอยความเป็นเจ้าของไว้ตามซอกคอขาวเนียน เรื่อยลงไปตามหน้าอก

                กระดุมที่ค่อยๆถูกปลดทีละเม็ด จนหมดเผยให้เห็นผิวกายสีขาวเนียนของร่างบางตรงหน้า ยอดอกทับทิมที่เริ่มแข็งจากการบีบซ้ำของมือหนา ทำให้ร่างเล็กหลุดเสียงครางออกมาเป็นช่วงๆ หน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงอย่างหนักหน่วง

“อื้อ ล...เลิกบีบได้แล้ว” ร่างบางเริ่มส่งเสียงร้องประท้วง

“ครับ ไม่บีบ.. แต่ของับเลยนะครับ”

                ยอดอกที่เริ่มแข็งขัดมากขึ้นเรื่อยๆ จากการทั้งโดนกัดทั้งโดนบีบ ทำให้ความเป็นชายของเขาเริ่มตั้งชูชันจนเห็นได้ชัดแม้จะใส่กางเกงอยู่ก็ตาม

“ยุนกิอ่า... ตรงนี้มันตั้งขึ้นแล้วนะ”

               

ร่างสูงพูดพร้อมกับคลึงส่วนปลายของแก่นกายร่างเล็ก  จนกางเกงเริ่มแฉะจากน้ำที่เริ่มปริ่มออกมาจากส่วนปลาย

“อ... อ๊ะ  ม...ไม่เอาแบบนี้”  ร่างบางส่งเสียงร้องประท้วง มาแกล้งคนแก่กว่าแบบนี้มันไม่สุภาพเลยนะโฮซอก

“ไม่แกล้งแล้วครับที่รัก” ร่างสูงค่อยๆบรรจงรูดซิบออก มือหนาที่ค่อยๆบรรจงดึงเนื้อผ้าชิ้นบางออกจากขาเรียวบางของร่างเล็ก เผยให้เห็นแก่นกายที่ตั้งชูชันขึ้นมาจากการกระตุ้นเพียงเล็กน้อยของร่างสูง พร้อมกับส่วนปลายที่น้ำเริ่มไหลออกมาเล็กน้อย

                ร่างสูงบรรจงนวดคลึงตรงส่วนหัวแก่นกายของคนร่างบางตรงหน้าอย่างเบามือ คนตัวเล็กแบบ มิน ยุนกิ ถ้าขืนรุกหนักตั้งแต่ตอนช่วงแรกๆคงหมดแรงอย่างรวดเร็วเป็นแน่แท้ ดูจากสัดส่วนที่แสนจะละม้ายคล้ายคลึงกับผู้หญิง เอวที่บางเฉียบ และสีผิวขาวนวลเนียน แก้มสีแดงอมชมพู ริมฝีปากสีชมพูฉ่ำน้ำ ดูยังไงเขาก็ไม่ต่างจากผู้หญิงคนนึวเลยสักนิดเดียว

                ร่างเล็กนอนหอบหายใจอย่างหนักพร้อมกับส่งเสียงครางร้องประท้วงคนที่กำลังปรนเปรอความสุขให้กับเขา มือหนาที่เริ่มบีบเน้นตรงส่วนยอด เริ่มรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว เร่งเร้าจังหวะทำให้คนที่นอนอยู่ข้างล่างเริ่มอยู่ไม่สุก

                ฝ่ามือเล็กเอื้อมขึ้นมาขยุ้มผมของคนตัวสูง การกระทำที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าเขาต้องการที่จะระบายความเสียวซ่านที่มาจาการหยอกเย้าของคนตรงหน้า

“ฮ..โฮซอก พอแล้ว อื้อ...ไม่ไหว” ร่างบางเผยอริมฝีปากขึ้นก่อนจะขอร้องให้คนร้องสูงตรงหน้าหยุดหยอกเหย้ากับน้องชายของเขาสักที น้ำตาที่ใสๆที่ค่อยๆเอ่อออกมา เขาต้องการที่จะปลดปล่อยแต่คนร่างสูงตรงหน้ากลับกดส่วนยอดเอาไว้

“หืม? ไม่ไหวแล้วเหรอครับ” ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจกับการกระทำของคนต่างหน้า ดูสิ ยุนกิที่ใครๆต่างก็กลัวกำลังจะแพ้เขาอย่างหมดรูปเลย

“อื้อ” ร่างเล็กหลับตาพร้อมกับพยักหน้าหงึกหงัก

                สุดท้ายร่างสูงก็ยอมปล่อย น้ำสีขาวขุ่นที่ค่อยๆไหลออกจากส่วนปลายของร่างบางที่ละน้อย ทำให้ร่างสูงรู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก เขาเองก็ต้องการจะเข้าไปสำรวจโพรงเล็กของคนตรงหน้าแล้วเช่นกัน

                โฮซอกจัดแจงถอดกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็ว แก่นกายที่มีขนาดใหญ่กว่าของยุนกิถึงสองเท่า ทำเอาคนที่นอนอยู่รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องไปเลย ร่างบางกะพริบตาปริบๆ เขาก็ได้แต่หวังว่าในวันพรุ่งนี้ เขาจะยังสามารถเดินได้แบบคนปกติอีกหรือไม่นะ...

                ไร้ซึ่งการเปิดทางใดๆ แก่นกายขนาดใหญ่ชุ่มน้ำค่อยๆถูกดันเข้าไปในช่องทางสีสดพร้อมกับของเหลวสีแดงสดที่ค่อยๆไหลออกมา กลายเป็นตัวหล่อลื่นที่สามารถทำให้ขยับเขยื้อนแก่นกายได้ง่ายมากขึ้น

“อ๊า... เจ็บ โฮซอก ฮยองเจ็บ...”

“อย่าเกร็งนะครับ”

                ร่างสูงค่อยๆขยับเข้าออกอย่างระมัดระวัง ท่องเอาไว้โฮซอกต้องค่อยๆทำให้เขายอมรับ ช้าๆเข้าไว้ นะโม เข้าออก หายใจเข้าพุธ... หายใจออก ท...

“โฮซอก”

“ค..ครับ?”

“เร็วขึ้นอีกสิ”

                กูไม่ยงไม่เย็นแม่งแล้ว !!!

                เมื่อได้ยินร่างเล็กเอ่ยปากเช่นนั้น เขาก็ไม่รอช้าที่จะตอบรับความต้องการของคนตรงหน้า การกระแทกเข้าออกซ้ำๆอย่างรุนแรงหลายครั้งถูกมอบให้คนร่างบาง ร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ และลมหายใจที่ขาดเป็นห่วง ร่างสูงกระแทกซ้ำเข้าไปในหลายครั้งจนร่างเล็กในตอนนี้แทบจะไม่สามารถรับรู้ความรู้สึกใดๆอีก ทุกอย่างมันดูอื้ออึ้งและมึนงงไปหมด ของเหลวสีแดงสดไหลออกมาอย่างไม่หยุด การเสียดสีภายในช่องจนเกิดเสียงเอี๊ยดอ๊าดดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง เตียงที่สั่นโครงเครงไปมา เสียงครางที่หลุดออกมาอย่างไม่ขาดสาย จนในที่สุดทุกอย่างก็จบลง ของเหลวสีขาวขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าไปในช่องทางสีแดงสดอย่างมากมาย

                ร่างสูงค่อยๆถอนแก่นกายออก พร้อมกับค่อยๆล้มตัวลงนอนข้างๆคนร่างบางตรงหน้า ซึ่งในตอนนี้เขาได้โดน knock-out ไปเป็นที่เรียบร้อย

“รักนะครับ ยุนกิฮยองที่รักของผม” ร่างสูงพูดพร้อมกับจูบเบาๆที่หน้าของคนตรงหน้า ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

                สุดท้ายก็เรียกยุนกิว่าฮยองแล้วสินะโฮซอก รักกันแบบนี้ไปนานๆนะ

………………………………………………………………………..

โว้ะ โฮ้ะ โฮ้ววววว

เป็นยังไงบ้างเล่านักอ่านทั้งหลาย ตอนนี้เป็นพิเศษ ของพี่โฮป และพี่ก้า

ไรท์ของโทษนะ ที่มาอัพอภิมหาโคตรๆช้า สัญญาจริงๆว่าต่อไปนี้ จิพยายาม เน้น.. พยายามจิมาอัพให้บ่อยยิ่งขึ้น

ยังไงก็ติดตามกันแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ อย่าเพิ่งหายไปไหนกัน

ถ้าหายไป ไรท์เหงาตายเยย

ปล.รักนักอ่านทุกคนนะ ม๊วฟฟฟ

ติดตามอัพเดทตอนต่างๆ

Twitter: @dumklumx95_